فراداستان در داستان‌های علی ‌اصغر شیرزادی

Metafiction in Ali Asghar Shirzādi’s Stories

نویسندگان داستان‌های پست‌مدرن روش‌های متفاوتی برای نگارش داستان‌های خود به کار می‌برند. یکی از این شیوه‌ها فراداستان است که طی آن نویسنده با به کارگیری تمهیداتی حضور خود را در داستان اعلام و در حقیقت پیوسته ساختگی بودن داستان را به خواننده گوشزد می‌کند. نویسندگان ایرانی نیز در حوزۀ فراداستان، داستان‌های متعددی خلق کرده‌اند. در این پژوهش به بررسی آثار علی‌اصغر شیرزادی می‌پردازیم که بخش عمدۀ آثارش با شیوۀ فراداستان خلق شده‌اند. با بررسی مجموعه داستان‌های کوتاه او شامل «یک سکه در دو جیب»، «غریبه و اقاقیا» و نیز رمان‌های این نویسنده «طبل آتش» و «هلال پنهان» شگردها و کارکردهای متفاوت فراداستان را مطالعه می‌کنیم. بررسی نشان می‌دهد شیرزادی به خوبی و با به کارگیری شگردهای م&#1582

The authors of Postmodern stories employ a variety of different literary methods to write their stories. One of these methods is metafiction. The writer announces his/her presence in a story using some metafictional strategies, reminding the audience that the story is fictional. Iranian writers have also created several stories via metafiction. This paper aims to examine Ali Asghar Shirzādi s works, most of which have been created via metafiction. Studying his short story collections, including A Coin in Two Pockets, The Stranger and the Acacia, and his novels such as the Fire Drum and the Hidden Crescent, the different metafictional techniques and functions are examined. The results indicate that Shirzādi has created his stories using various metafictional techniques such as referring to communication triangles, short circuits, and intertextuality so that his writing style can be considered metafiction and he can be considered a metafictional writer.