MUSEUM EDUCATION IN MONGOLIA: A HISTORICAL OVERVIEW

Dedicated to the 100th Anniversary of the first Museum in Mongolia

Since 1924, the establishment of museums in Mongolia has paralleled the global trend of utilizing museum educational purposes, disseminating knowledge, and enlightening the public through the curation and display of rare and unique exhibits. The dual functions of museums, particularly their educational role, have evolved in accordance with the political and social exigencies of the time. The historical trajectory of museum education in Mongolia is encapsulated by the term “epistemological training and enlightenment,” a concept regulated by contemporary political and social policies. This public educational campaign was actualized through diverse forms of public engagement, including exhibitions, lectures, social gatherings, meetings, and media broadcasts via newspapers and radio which can be seen from records preserved in archives. Moreover, special groups such as elementary school students, farmers and cooperative members have been reached through epistemological training such as mobile exhibitions, history lesson excursions, meetings and social gatherings with historical figures, exhibitions and explanations for school teachers. In the future, the education and training activities of the museum will be directed to educational activities based on the museum exhibits. Methods of teaching Mongolian traditional heritage and cultural content will be developed and implemented in accordance with the intellectual needs of children. Teachers and museum education staff will be introduced to 21st century educational and training programs. Thus, it can be seen that there is opportunity for the systematic preparation of making the museum an educational environment for training. Mongolian museums should be in line with the basic concepts of the International Council of Museums, which calls for education, and there is full opportunity to educate and develop a proper Mongolian citizen with comprehensive capabilities in the future through the knowledge of traditional heritage and culture.

Монгол улсад 1924 оноос эхлэн ховор содон үзмэр үзүүлэнгийн эд зүйлс олдворыг цуглуулан олон түмэнд үзүүлэх “музей” хэмээх сургалт-танин мэдэхүй, соён гэгээрүүлэх зорилго бүхий байгууллагыг байгуулсан нь дэлхийн бусад улс орны музейн үндсэн үүрэг зорилгоос төдийлөн ялгаатай бус хөгжиж ирснийг харуулах боловч музейн үндсэн хоёр үүргийн нэг болох боловсролын үйл ажиллагаа тухайн цаг үеийн улс төр нийгмийн шаардлагад нийцэн хөгжжээ. Түүхэн хөгжлөөс үзвэл эдүгээ бидний томьёолж ирсэн боловсролын үйл ажиллагаа нь “танин мэдэхүйн сургалт соён гэгээрүүлэх” гэсэн нэр томьёогоор илэрхийлэгдэн, улс төр, нийгмийн бодлогоор зохицуулагдаж байжээ. Тухайлбал, бүх нийтээр нь кампанчилан соён гэгээрүүлэхэд анхаарч байсныг илтгэх үзэсгэлэн, лекц яриа, үдэшлэг уулзалт, хурал, сонин радиод мэдээ мэдээлэл зэрэг нь архивд үлджээ. Мөн тусгайлсан бүлэгт, ЕБС болон тариаланч, нэгдэлчдэд зориулсан танин мэдэхүй сургалт болох нүүдлийн үзэсгэлэн, түүхийн хичээлийн экскурс, түүхэн хүмүүстэй хийх уулзалт үдэшлэг зохион байгуулах, сургуулийн багш нарт зориулсан үзмэр үзүүлэн, тайлбар зэргээр хүрч байсан болно. Цаашид музейн боловсрол, сургалт танин мэдэхүйн үйл ажиллагааг музейн үзмэрт суурилсан суралцахуйн үйл ажиллагаанд чиглүүлж, Монголын уламжлалт өв, соёлын агуулгыг хүүхдийн оюуны хэрэгцээнд нийцүүлэн сургах арга, аргачлал боловсруулж, хэрэгжүүлэх, 21 дүгээр зууны боловсрол, сургалтын хөтөлбөрт нэвтрүүлж, багш нар болон музейн боловсролын ажилтныг системтэй бэлтгэх, музейг сургалтад ашиглах сургалтын орчин болгох боломж байна. Музей бол боловсрол сургалтын төлөө хэмээн уриалсан Олон улсын музейн зөвлөлийн үндсэн агуулгад нийцэж, ирээдүйд цогц чадамж бүхий зөв монгол иргэнийг уламжлалт өв соёлын мэдлэгээр хүмүүжүүлэн, төлөвшүүлэх бүрэн боломж байна хэмээн үзэж байна.